جمجمه سوراخ شده دختر 13 ساله در امیرآباد - وبلاگ دیدگاه

به گزارش وبلاگ دیدگاه، با راه اندازی دانشگاه جندی شاپور نخستین مرکز آموزش طب ایران دوران طلایی پزشکی ایران حد فاصل سده چهارم تا نهم هجری با ظهور بزرگانی چون بوعلی سینا و زکریای رازی شکل گرفت. بعدها با تکامل و اکتشافات جدیدعلمی و تاسیس درالفنون در سال 1230 شمسی به همت امیرکبیر، علم پزشکی راستا رو به رشدی را پیش گرفت.

وبلاگ دیدگاه - بهاره خسروی : حاصل این تلاش تربیت پزشکان نامداری مثل مرحوم سعید نفیسی ناظم الاطباء بود. علم پزشکی در سال 1313 با راه اندازی دانشکده پزشکی جهت تازه ای در پیش گرفت و چهره های ماندگاری همچون دکتر محمد قریب به تاریخ پزشکی ایران معرفی شدند. آسمان تاریخ علم پزشکی ایران همواره پر از ستاره های پرفروغی بوده که خدمات ارزنده ای داشتند. در این گزارش همراه با فاطمه احمدی کارشناس موزه ملی تاریخ علوم پزشکی به گوشه و کنار نخستین های جهانی پزشکی در مرکز سرک بکشیم.

قصه های خواندنی تهران را اینجا ببینید

اصطبلی که موزه شد

خیابان کارگر شمالی (امیرآباد سابق)، اگرخوب گوش تیز کنیم هنوز هم صدای سم اسب های خسته قجری از دل اصطبل شاهی شنیده می شود. جایی که زمانی استراحتگاه مسافران و اسب های خسته و در راه مانده بود، امروز پردیس دانشگاهی تهران است و در دل همین پردیس، بنایی با معماری دوره قاجار به جا مانده است. این بنا، امروز تنها موزه تخصصی تاریخ ملی پزشکی ایران و یکی از شش موزه تخصصی پزشکی خاورمیانه است.

فاطمه احمدی کارشناس موزه ملی تاریخ علوم پزشکی این را می گوید و در ادامه توضیح می دهد: تقریبا بخش زیادی از زمین های محله امیرآباد جزء املاک امیرکبیر بود. بنای موزه هم تقریبا به دوره ناصرالدین شاه قاجار می رسد. بنا به دستور امیرکبیر ساخته شد و به روایتی اصطبل شاهی یا کالسکه خانه امیر بود. سال 1378 این بنا به عنوان یک اثر تاریخی ارزشمند، در سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسید. درسال 1380 با همکاری سازمان میراث فرهنگی و دانشگاه علوم پزشکی تهران با عنوان موزه ملی تاریخ علوم پزشکی افتتاح شد.

جراحی با سنگ

به تعریف کارشناس موزه، ابزار انسان اولیه برای زندگی در طبیعت سنگ بود. در واقع همین سنگ ها چاقو و تیغ های اولیه جراحی محسوب می شدند. به هر گوشه از این غرفه که چشم می اندازی بخشی های جالبی از ایران باستان می توان پیدا کرد. اسکلت دست سازی از طریق یکی از اساتید دارالفنون که 70 سال پیش از گچ ساخته شده تا جسد مومیایی زنی 60 یا 70 ساله که 900 سال پیش در گورستانی از شهر یزد دفن شده بود و جمجمه ای متعلق به دختر 13 ساله با قدمت 4900 سال پیش که دچار بیماری مغزی شده بود و برای درمان بیماری قسمت فوقانی سمت راست جمجمه مورد عمل جراحی قرار گرفته از موارد جالب و دیدنی این بخش است.

قدیمی ترین کتاب های نسخه خطی

یکی از مهم ترین ویژگی های موزه ملی تاریخ پزشکی ایران جمع آوری و نگهداری نسخ خطی طب کهن است. کتاب طب المنصوری، زکریای رازی از قدیمی ترین کتاب های نسخه خطی در جهان است که در این موزه نگهداری می شود. همچنین اسناد و اعلامیه های طبی مربوط به دوران قاجار مثل مجله حفظ الصحه، نگهداری اسناد، نسخه ها و تصویر دکتر احمدیه نخستین فارغ التحصیل مدرسه دارالفنون که میان طب نو و طب سنتی پیوند ایجاد کرد از دیگر دیدنی های این بخش است.

تماشای آناتومی بدن اسب در دورصفویان

بخش دامپزشکی و تماشای ابزار درمان و تصاویر قدیمی آناتومی بدن حیوانات که بسیاری از آنها بر اساس خیال و تصورات دانشمندان هر دوره بودند خالی از لطف نیست. در میان ابزاری مثل نعل اسب، یوغ، زنجیر، چکش و چیزهایی از این دست تصویر آناتومی بدن اسب مربوط به دوره صفویان دیدنی ترین تصویر این بخش است.

پدر علم پزشکی نوین

پرفسور شمس پدر علم پزشکی نوین ایران، از جمله افرادی بود که در ایران عینک ساخت. پرفسور و پدرش جزو نخستین چشم پزشکان ایران بودند. او سال 1952 به فرانسه رفت و اولین عمل جراحی را روی چشم انجام دادند. نگارش چندین جلد کتاب، با موضوع اولین ها در رشته های مختلف پزشکی از دیگر آثار به جامانده از پرفسور شمس است. غرفه چشم پزشکی از دیگر بخش های موزه تاریخ ملی پزشکی است که حتما باید آن را دید.

کشیدن دندان با قندشکن

دندان لق را باید کشید. با همین مقدمه راهی غرفه دندانپزشکی می شویم. جایی که همه ابزار عجیب و غریب حرفه دندانپزشکی برای بازدید عموم به نمایش گذاشته است. کلبتین چیزی شبیه قیچی قندشکن در طرح ها و اندازه های مختلف بر اساس شماره دندان در گذشته مسئولیت کشیدن دندان عقل را داشت.