ناگفته های ملیکا از قتل دوستش، قاتل مهسا اعدام می گردد؟ - وبلاگ دیدگاه

به گزارش وبلاگ دیدگاه، مادر دختر 21 ساله متهم به قتل برای تامین دیه از هم وطنان تقاضای یاری دارد.

به گزارش گروه حوادث وبلاگ دیدگاه از وبلاگ دیدگاه، ملیکا نام دختر 21 ساله تهرانی است که سه سال است به اتهام قتل دوست صمیمی اش در زندان قرچک ورامین روزگار می گذراند.

ملیکا مثل همه جوانان این سرزمین و این مرز و بوم شور جوانی و هیجان تجربه داشت. با دوستانش زمان می گذراند و فرزند یکی یکدانه و دردانه خانواده اش بود. اما در یک لحظه با یک اتفاق راستا زندگی اش او را به سمت یک حادثه هولناک سوق داد.

ناگفته های مادر ملیکا از قتل مهسا

مادر ملیکا در خصوص قتل مهسا گفت: مدتی بود دخترم دچار بیماری روحی و افسردگی شده بود که مدارک آن هم موجود است. او ارتباط عاطفی عمیقی با پدرش داشت و به خاطر شرایط زندگی مان پدرش مدتی از او دور شد و همین باعث شد که حال روحی ملیکا بد گردد. همان موقع بود که با چند دوست که از لحاظ فرهنگی با ما سنخیت نداشتند آشنا شد.

او در ادامه گفت: ملیکا دارو اعصاب مصرف می کرد و روز حادثه با تحریک یکی از دوستانش به خانه مهسا رفته بود. او مدتی بود که با مهسا دوست بود و دوستان دیگرش در گوشش می خواندند که مهسا پشت سر او حرف می زند. ملیکا می خواست با مهسا حرف بزند، اما وقتی مقابل خانه مهسا رفت در حالت گیجی ناشی از مصرف قرص های اعصاب دستش به خون مهسا آلوده شد.

یاری کنیم ملیکا قصاص نگردد

نه تنها هیچ جوان خامی، بلکه هر انسانی در این دنیا ممکن است در یک لحظه با یک اتفاق راستا زندگی اش به گرفتاری ختم گردد.

بعد از انتشار تبادل نظر با ملیکا، خانواده او از قضاوت های مردم آزرده بودند. اما ملیکا دخترک ساده و بی آلایشی است که حتی برای نجات جان خود دروغ را دستاویز قرار نمی دهد تا جلب توجه کند. او خطا نموده و با اینکه سن کمی دارد، ترس از قصاص موجب نمی گردد حقیقت را کتمان کند. پشیمان است و برای او فرصت برای خوب بودن و خوب ماندن زیاد است.

مادر ملیکا از مخاطبان و افراد نیکوکار تقاضای یاری دارد تا دیه را تامین کند. اگر باور دارید که هر انسانی ممکن است مرتکب خطا گردد، سرش به سنگ بخورد و پشیمان گردد و با صداقت به خطایش اعتراف کند؛ لطفا به ملیکا یاری کنید. لطفا به یک جوان این مرز و بوم، آن هم یک دختر جوان و یک مادر و پدر رنجدیده بی منت یاری کنید.

ملیکا از ماجرای قتل چه می گوید؟

سه سال قبل دختر جوان 21 سله ای به نام مهسا مقابل در خانه شان واقع در اسلامشهر با ضربه چاقو از سوی دوستش مجروح شد و ساعتی بعد جان خود را از دست داد.

به این ترتیب پرونده قتل مهسا روی میز بازپرس جنایی نهاده شد. در آنالیز های اولیه تعیین شد دو نفر از دوستان مهسا مقابل در خانه او آمده و در جریان درگیری یکی از آن ها به نام ملیکا به مهسا چاقو زده بوده است. به این ترتیب ظهر همان روز ملیکا شناسایی و بازداشت شد.

در حالی که سه سال از قتل مهسا به دست ملیکا می گذرد، او از روز حادثه تا حالا در زندان است. ملیکا به اتهام قتل به قصاص محکوم شده است و اگر او و خانواده اش پیروز به جمع آوری مبلغ دیه نشوند، اولیای دم حکم قصاص را اجرا خواهند کرد.

جزئیات این حادثه دردناک را در این گزارش در تبادل نظر با متهم پرونده بخوانید.

ملیکا دختر جوانی است که در چهره اش طراوت اول جوانی و یک غم سنگین تضاد ناباورانه ای ساخته است. اتهام سنگین قتل در 19 سالگی، چنان ضربه مهلکی به بدنه احساس ملیکا وارد نموده است که واژه ها به راحتی از دهانش خارج نمی گردد. سنگینی بار این اتهام برای شانه های ملیکا خیلی زیاد است.

چند سال داری؟

21 سال. از 18 سالگی به اتهام قتل دوست صمیمی ام در زندانم.

چه شد که بین تو و دوست صمیمی ات چنین فاجعه ای رخ داد؟

من و مهسا دو سال بود از بهترین دوستان همدیگر بودیم. من او را خیلی دوست داشتم و بعد از اینکه پدر و مادرم از هم جدا شدند، تنها چیزی که آرامم می کرد این بود که در کنار مهسا و در جمع دوستانم باشم. خیلی وقت ها با هم مهمانی می رفتیم و شب قبل از حادثه هم باز با هم مهمانی بودیم. همان شب من متوجه شدم که مهسا و یکی از دوستانم پشت سر من بدگویی نموده اند. خیلی ناراحت شدم.

دعوای دو دختر تهرانی از کری خوانی در اینستاگرام آغاز شد.

چرا ناراحت شدی؟

من از مهسا ناراحت شدم، چون او دو سال بود دوست صمیمی من بود و نباید با این کارش به رفاقتمان خیانت می کرد.

برای همین با او دعوا کردی؟

نه. با اینکه خیلی ناراحت بودم، اما تصمیم گرفته بودم اهمیت ندهم و فقط می خواستم دیگر با مهسا کاری نداشته باشم. اما فردای آن روز یکی از دوستان مشترکمان با من تماس گرفت و گفت شب گذشته، بعد از مهمانی مهسا در اینستاگرام لایو گذاشته بود و به من در لایو فحاشی نموده بود. بعد آن دوستم گفت بیا برویم با مهسا دعوا کنیم و بگوییم چرا این حرف ها را پشت سر تو زده است. من هم حالت گیج و منگ داشتم و بدون فکر دنبال دوستم راه افتادم و به مقابل خانه مهسا رفتیم.

چرا گیج و منگ بودی؟

چند وقتی بود به خاطر مسائل اعصاب دارو مصرف می کردم. دارو ها خواب آور بود. آن روز هم دارو خورده بودم.

ملیکا چاقو را به گلوی مهسا فرو کرد.

بعد از اینکه به مقابل خانه مهسا رفتی چه شد؟

زنگ در خانه شان را زدم و او مقابل خانه آمد. انگار هنوز در حالت گیجی و خواب و بیدار بودم. می خواستم در خانه شان را هل دهم و داخل بروم، اما او مانع من می شد و پایش را لای در گذاشت. نمی دانم چه شد که با هم دست به یقه شدیم و یکدفعه چاقویی را که دستم بود به گلویش زدم. اینقدر در حالت منگی بودم که تصویر درستی از آن لحظه در ذهنم ندارم. بعدا که کمی حالم بهتر شد به ذهنم فشار آوردم و یادم آمد در آن حالت چطور به مهسا ضربه زده بودم.

چرا چاقو داشتی؟

همان جا مقابل خانه مهسا چاقو را دوست دیگرم که همراهم بود دستم داده بود. به من می گفت اگر درگیری بالا گرفت با چاقو مهسا را بترسان.

چطور دستگیر شدی؟

دوستان مهسا که در خانه شان بودند متوجه حضور ما شده بودند و موضوع را به پلیس گفتند. ماموران اول سراغ دوست دیگرم که همراهم بود رفتند. بعد نشانی من را از او گرفتند و دستگیرم کردند. در اداره آگاهی فهمیدم که مهسا فوت نموده است.

اولیای دم مهسا چه کسانی هستند؟

پدر و مادرش. هر دو از من شکایت کردند و در دادگاه تقاضای قصاص کردند.

وقتی در دادگاه با آن ها روبرو شدی چه اتفاقی افتاد؟

من تا به حال مادر مهسا را ندیده بودم. او به شدت شبیه مهسا بود. چشمانش مثل چشمان مهسا آبی بود. دلم خیلی برای مهسا تنگ شده بود و از اینکه او را کشتم خیلی عذاب وجدان داشتم. برای همین وقتی مادرش را دیدم گریه ام گرفته بود. دلم می خواست او را بغل کنم و به جای دوستم او را ببوسم.

توانستی از خودت دفاع کنی؟

نه من هیچ حرفی نمی توانستم بزنم. این قدر ترسیده بودم که زبانم بند آمده بود. اما وکیلم از من دفاع کرد.

حالا تا قصاص چقدر فاصله داری؟

مادرم در این سه سال خیلی کوشش کرد که خانواده مهسا را راضی به گذشت از قصاص کند. پدر و مادر مهسا هم مثل پدر و مادر خودم از هم طلاق گرفته اند. مهسا هم مثل من تک فرزند است. با این وجود دل پدر و مادرش به رحم آمده و حاضر شده اند با دریافت وجه المصالحه از قصاص من گذشت نمایند.

اگر این مبلغ را نپردازی چه می گردد؟

اعدام می شوم!

چه چیز تو را در این سن کم به این نقطه از زندگی رساند؟

مدتی بود بیماری روحی پیدا نموده بودم و افسرده بودم. هر روز مشت مشت قرص اعصاب می خوردم. پرخاشگر شده بودم و فقط با دوستانم وقت می گذراندم.

برای بعد از آزادی برنامه ای داری؟

اگر بتوانم رضایت بگیرم فقط جای قدم های مادر و پدرم را می بوسم و سعی می کنم به آن ها یاری کنم. مادر و پدرم در این سال ها خیلی عذاب کشیده اند. تمام کوششان را نموده اند تا رضایت اولیای دم را جلب نمایند.

روزهایت را در زندان چطور می گذرانی؟

با همان قرص های اعصاب!