ردپای غذا بر فرهنگ هر سرزمین - وبلاگ دیدگاه

به گزارش وبلاگ دیدگاه، غذا بیانگر هویت مردمانی است که آن را مصرف می نمایند و به نوعی می توان آن را پُلی برای ارتباط و انتقال تاریخ و فرهنگ مردمان هر منطقه به سایر افراد دانست.

ستایش فرجی، پژوهشگر غذا و خوراک، در گفت وگو با وبلاگ دیدگاه، با بیان این مطلب در مورد نقش غذا در انتقال فرهنگ بیان نمود: در عمل، خوراک به عنوان یک کنش فرهنگی معنادار بر روابط اجتماعی و انتقال فرهنگ تاکید دارد و به وسیله آن نه تنها هویت فردی، بلکه لایه های مختلف ساختارهای جامعه اطراف نیز آشکار می گردد. از این رو، بسیاری از پژوهش های مربوط به غذا به درک بهتر فرهنگ، شناختن اقلیم، نوع زندگی اجتماعی، آداب و رسوم، اعتقادات و باورها و در نهایت، به فرهنگ خوراک آن خطه منتهی می گردد.

این پژوهشگر غذا ادامه داد: مطالعه روی رفتارهای اجتماعی انسان ها نشان می دهد یکی از غالب ترین رفتارهای مشترک از دوره باستان، جمع شدن دورِ هم، انجام حرکات نمایشی و تمایل به دسته جمعی غذا خوردن بوده است. این تمایلات از گذشته تا کنون با انسان مانده و در واقع ردپای خوراک ها و انتقال آن به همدیگر را شاید بتوان در ارتباطات جمعی و جشن های باستانی که پیوندی ناگسستنی با طبیعت دارد پیدا کرد. مانند جشنی به نام سیر سور یا جشن سیر که در آن ایرانیان دور هم جمع می شدند و با تاکید بر مکتب آشپزی با سیر و سبزیجات، خوراکی فاقد چربی آماده می کردند و بر این باور بودند که سیر آن ها را از گزند بیماری دور و دفع بلا می نماید. به این ترتیب غذا مانند زبانی مشترک برای بیان احساس، انتقال بهتر فرهنگ و عاملی برای جذب مهمان شناخته می شد.

فرجی در سرانجام با اشاره به حوزه گردشگری خوراک و مثلث سفر، غذا و فرهنگ نیز اظهار کرد: برای فهمیدن یک فرهنگ، جدا از مطالعه تاریخی، باید طعم غذاهایش را چشید، باید با همان مردم بود و با همان مردم خندید. بدون خوردن غذای یک منطقه، بدون هم صحبتی با مردم یک شهر، بدون سفر کردن و هم سفره شدن با آن ها، نمی توان هیچ فرهنگی را لمس کرد. مقوله ای به نام گردشگری خوراک به انسان یادآور می گردد که سفر همواره به راهی جاده شدن، به مقصد رسیدن و تماشای منظره ها طبیعی، تاریخی و فرهنگی خلاصه نمی گردد. یقیناً لذت سفر زمانی کامل تر می گردد که یادگارهایی را از آن خطه در ما به جا بگذارد؛ یادگار و ردپای خوراک هایی که در سفره اقلیم های مختلف می توان دید؛ لذتی از جنس چشیدن و حس کردن عطر و بوی غذاهایی که ریشه در فرهنگ و سنّت مردم آن خطه دوانده است.